De Sint-Baafskerk, gebouwd in de vroege jaren 1930, is een gebouw zonder grote historische of architecturale waarde, maar is des te meer verankerd in het emotionele en culturele geheugen van de gemeenschap en de buurt; een belangrijk mentaal en visueel onderdeel van de wijk. Ruimtelijk gezien is het kerkgebouw samen met de achterliggende parktuin en de pastorie een eiland in het stedelijk weefsel van Sint-Andries, op een boogscheut van het historische Brugse centrum.

Het kerkgebouw is te lezen als de samenstelling van drie delen: het rechthoekige kerkschip met voorportaal, de majestueuze dwarsbeuk met zijkapelletjes en het halfronde koor, en de oostelijke aanbouwen met de sacristie en de toren. De drie delen worden evenwaardig ingezet in dit nieuw verhaal, doch met een verschillende ruimtelijke expressie.

De kerk is daarbij niet los te denken van haar context. Ze is onderdeel van een geheel, als een canvas. Een ensemble met de pastorie en de zuidelijke parktuin, gekaderd door de ommuurde kerktuin. Dit canvas wordt verder ingekleurd in dit nieuwe hoofdstuk, waarbij langse en dwarse verbindingen ontstaan die het verbinden met de wijk, en waarbij bebouwing wordt voorzien aan de rand.

Het voorliggende herbestemmingsprogramma stelt een cohousingproject voor, met kwalitatieve en duurzame woningen voor bewoners uit alle leeftijdsgroepen. Om het vooropgesteld programma te realiseren, stellen we een slimme superpositie van privaat wonen en collectief ruimtegebruik voor, waarbij beiden elkaar versterken en ze een waardevolle dialoog met elkaar aangaan. Zo ontstaat een nieuw geheel met een sterke identiteit, met boeiende doorzichten, met actieve relaties naar de buurt, en met veelzijdige plekken voor leven. Een project op menselijke schaal, met een passende densiteit en met een kwalitatieve architectuurtaal als aanvulling op de sterke aanwezige kwaliteiten van het kerkgebouw en de kerktuin.