De Sint-Albertuskerk is al vele jaren ongebruikt, en wordt herbestemd naar het hoofdkantoor voor een internationaal creatief bedrijf. Het ontwerp is met grote zorgvuldigheid gebeurd, rekening houdend met en verder bouwend op de bestaande ruimtelijke kwaliteiten. Het kerkgebouw is te lezen als de samenstelling van twee delen: (1) het majestueuze rechthoekige kerkschip en (2) het verheven, concave koor. Beide delen worden evenwaardig ingezet in dit nieuw verhaal, doch met een verschillende ruimtelijke expressie.

Het kerkschip is een indrukwekkende ruimte die vormgegeven werd om een grote groep mensen in volle verwondering een plek te kunnen geven. Het is dan ook vanzelfsprekend dat deze monumentale ruimtelijkheid wordt behouden en versterkt in de nieuwe functie voor de kerk.
Het koor, met haar halfronde vorm en prachtige glasramen, is een zeer bijzondere plek in de kerk en barst van de symboliek. Deze meer intieme plek zal ook in dit nieuw hoofdstuk fungeren als het hart van de dagelijkse werking.
In het knooppunt tussen beide delen bevindt zich de toren, als baken en aankondiging van de kerk in de wijde context.

Aan de tuinzijde wordt een volumetrische kopie van de middenbeuk van het kerkschip voorzien, zich vleiend langs de zijgevel van het kerkgebouw. Als eigentijdse en lichtrijke dubbelganger van het bestaande in essentie lege volume, is dit nieuwe element een open structuur met plateaus op verschillende niveaus, evolutief van aard, dat alle kwaliteiten voorziet voor stimulerende, comfortabele en eigentijdse werkplekken. Het nieuwe volume voelt vertrouwd aan, want het kent een gelijkaardige vormelijke expressie en heeft dezelfde verhoudingen als de middenbeuk van de kerk, en vult de voorgevel op poëtische wijze aan, waarbij een meerlaagse en diepere lezing van het kerkgebouw wordt gegenereerd. Het volledige kerkschip, inclusief de zijbeuken, blijft zo behouden als open, flexibele, en multifunctionele ruimte, terwijl in het dakvolume een inspirerend landschap ontstaat van flexibele werkplekken.

Vanuit de radialen van het koor wordt een kroon van nieuwe toevoegingen voorzien, als een krans van straalkapellen. Hier wisselen ondersteunende functies zoals keuken, sanitair, bergruimte, … en intieme binnentuinen elkaar af. De gesloten wandvlakken tussen de pilasters worden opengewerkt, zodat het koor zich zal baden in het licht, met boeiende doorzichten en relaties. Het vernieuwde koor blijft het hart van het gebouw, en wordt de cafetaria, de praat- en leesruimte, de plek voor interactie en informele ontmoeting. Deze centrale plek is direct gelinkt met het kerkschip, en kan erin overvloeien, maar is ook visueel gelinkt aan de verschillende binnen- en buitenruimtes rondomrond, met de straat, en met de groene pastorijtuin.

In de toren wordt een theatrale trap voorzien die alle onderdelen van het project met elkaar verbindt en een vernieuwde ruimtelijke beleving van het kerkgebouw mogelijk maakt doordat ze nieuwe zichten creëert doorheen de kerk en een weids zicht biedt op de omgeving vanuit het uitkijkpunt bovenaan in de toren. Op de eerste verdieping linkt de trap aan een passerelle in de zuidelijke zijbeuk. Deze verbindt de verschillende kantoorruimtes met elkaar en met een vergaderruimte op het oksaal. De beleving vanop het oude balkon in de toren wordt hier gereconstrueerd en doorgetrokken doorheen de gehele kerk.