Deze woning aan de rand van de Leuvense binnenstad maakt deel uit van een ensemble van sociale woningen gebouwd tijdens de jaren 1950, en is opgenomen op de Vlaamse inventaris van het bouwkundig erfgoed als typisch voorbeeld van de naoorlogse volkswijken. Het ruime, groene perceel is bebouwd met een ééngezinswoning, een schuur die dienst doet als tuinberging, een afgesloten garagebox en een tuinhuis.

Het zwaartepunt van de woonactiviteit ligt momenteel op de hoek van het terrein aan de straat, waarbij er weinig relatie is met de ruime achterliggende tuin. Enerzijds ligt de oorzaak hiervan bij de laag kwalitatieve aanbouw die zeer gesloten is. Verder blokkeert de schuur ook een zicht op de tuin. De verschillende volumes liggen daarnaast zeer verspreid over het perceel zonder dat deze een echte link met elkaar vormen.

Centraal op het terrein wordt daarom een ellipsvormige zone gedefinieerd die de verschillende gebouwen, die elk hun eigen functie krijgen, letterlijk op een vloeiende manier met elkaar verbindt. De slaapvertrekken worden hierbij voorzien in het origineel gebouwvolume aan de straat, ‘de nachtwoning’. Keuken en eetkamer worden voorzien in de ‘oude schuur’. Inkomzone en leefruimte krijgen hun plek in het bebouwde deel van de ellips.

Een diversiteit aan verschillende buitenruimtes wordt gecreëerd. Een zuidoost-georiënteerd terras aan de keuken en de eetkamer wordt de actieve buitenruimte bij uitstek van de woning. Aan de westzijde van het nieuwe volume krijgen we een meer intieme buitenruimte, wat verzonken in de bestaande topografie, gelinkt aan de leefruimte. Dit is dé plaats om ‘s avonds na te genieten van een warme zomerdag. Centraal in de woning, in het zwaartepunt van de ellips, ontstaat een patio, rechtstreeks gelinkt aan alle omringende binnen- en buitenruimtes. Van overal in de woning is er hierdoor rechtstreeks contact met één of meerdere buitenruimtes.